Tranend, lachend en vol spanning

Hej lieve mensen!

Na een grandioos mooi afscheidsfeest was het dinsdag dan zover. Samen met Evelien ben ik het avontuur tegemoet gevlogen.

Tranend, lachend en vol spanning was het dan zover. Tijd om te vertrekken en een onvergetelijke tijd tegemoet te gaan.
Wat staat me te wachten? Hoe zal het zijn? En nog miljoen andere vragen doolden door mijn hoofd.
Maargoed, afwachten was het enige wat ik kon doen.

De vliegreis verliep soeppeltjes (althans voor mij) Evelien die heeft de kotszakjes moeten opzoeken.
Voor ik het wist was ik in Windhoek, we zijn opgehaald door Kenton. Het was nog wel even zoeken hoor!
Op het moment dat we door de deuren van het vliegveld naar buiten liepen werden we bedolven onder de naambordjes.. tja, vind daar maar eens de goede tussen.. Naast alle mensen met een bordje, waren er ook genoeg mensen zonder bordje. Deze wilden ons ook maar wat graag een lift geven.
Gelukkig vielen we wel op als blanke spierwitte meiden en had Kenton ons al snel te pakken.

Met 150 over de autoweg op naar onze backpacker unite. Het gaspedaal weten ze hier wel te vinden. Het is wel even wennen dat ze links rijden en dus rechts inhalen.
Onderweg heb ik m’n ogen uitgekeken. Ik had echt een beeld van Namibië als woestijn met dus zand, zand en nog eens zand en tot slot… meer zand. Nja dat zand was er dan wel, maar tussendoor waren ook allemaal groene stuiken.

Aangekomen, moe maar voldaan, hadden we een probleempje met de kamer.. we kregen te horen dat we zo ongeveer 550 euro moesten betalen per maand p.p.! schrikken dus!
Nja we gaven aan dat we dat eerst wilden overleggen met dé boss..
Uiteindelijk bleek het miscommunicatie te zijn… tja Engels hè:P

Tamara was al in de unit, die was een dag eerder aangekomen. Het was leuk om haar weer te zien, ’s avonds arriveerden Renate en Merle en vandaag is Femke aangekomen. Het clubje hierzo is compleet. In Rivendell, een ander guesthouse zitten Elise en Anouk. Ook zij komen van het Saxion.
De unit waarin wij zitten is ruim, wel een beetje kaal, maar ook schoon. Prima vertoeven dus.

We hebben nog niet heel veel van de stad gezien, maar hebben gelukkig al wel kunnen pinnen en internet en een simkaart kunnen kopen. De eerste indruk is, dat het behoorlijk verwesterd is. Verder voelde ik me wel veilig.
We hebben nog een man uit Hengelo ontmoet. Hij gaf ons een ritje naar de stad. We dachten dat we wel terug konden lopen.. nou, dat doen we dus niet weer. We hadden boodschappen gedaan in de stad, dus vol beladen begonnen we aan de terugreis. In de hete zon, zwoegen en ploegen met alle boodschappen, nja ik had mijn inspanning voor die dag wel weer gehad!
Het voordeel van ‘het westerse’ is dat het eten PRIMA is:D Ik ga hier dus zeker niet verhongeren:)
De afgelopen dagen hebben we ook prima gegeten.

Het weer is hier ook heerlijk. Rond de 30 graden! Ik hoorde al dat het aan de andere kant bij jullie toch af en toe nog regent:P??

Dinsdag kunnen we beginnen met onze stage. We hebben vandaag Louise (onze contactpersoon) gesproken. Die gaf aan dat onze werkvisums nog niet helemaal geregeld zijn. We krijgen ze als het goed is maandag. (vandaar dat we pas dinsdag kunnen beginnen)
Voor degene die nog niet mijn adres hebben maar dit toch ontzettend graag willen hebben :P
Bij deze:
Backpacker unite t.n.v. Maartje Stroot
5 Griegstreet, Windhoek
Namibia
PO Box 23658
Tel: 264 (0) 61259485
Mijn mobiele nr: 00264 816210959

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs,
Maartje
p.s. ik heb wat problemen met het internet. Nu doet het dus wel weer, maar ik weet niet voor hoelang. Het kan dus zijn dat ik een poos weer geen internet heb.