De sloppenwijk

Hoi lieve mensen!

Ik zat me vandaag te bedenken dat er al weer bijna 3 weken voorbij zijn van mijn grote avontuur. De tijd vliegt voorbij, maar toch heb ik het idee dat ik hier al langer zit. (zie ik maar als een goed iets:))

Afgelopen week hebben we een citytour gemaakt. Hartstikke interessant, indrukwekkend maar ook gezellig.
De tour begon met bijzondere bezienswaardigheden in Windhoek. Zo hebben we de Lutherse kerk gezien, het parlementsgebouw,(waar ze al biljoenen Namibische dollars in hebben gestoken en wat nog steeds niet af is) musea en het middelpunt van windhoek en dus Namibië. Allemaal hartstikke Westers met een Duitse slag.

Nadat we het middelpunt waren gepasseerd reden we verder naar de uithoeken van windhoek. Onze gids vertelde dat de lokale bevolking (voor de onafhankelijkheid) gedwongen werd om naar deze buitenwijken te vertrekken. In eerste instantie deden ze dit zonder slag of stoot. Maar ook in deze buitenwijk mochten de mensen niet blijven wonen. Ze moesten vertrekken naar Katutura, ook wel bekend als ‘de plek waar je niet wilt wonen’. Met geweld zijn de mensen verjaagd die niet wilden vertrekken en met bulldozers zijn de huizen platgereden. Hier zijn veel doden bij gevallen. De enige reden waarom dit werd toegestaan, is dat de bevolking die daar woonden zwart waren en de apartheid nog in het land was. Dat was reden genoeg. Echt ongelofelijk!

We zijn doorgereden naar Katutura en de andere sloppenwijken.
Ik vond het echt bizar om daar tussendoor te rijden. Normaal zijn dat beelden van tv of uit de krant, maar nu zag ik het met eigen ogen. In barre omstandigheden wonen de mensen daar, maar het is super om te zien dat ze niet bij de pakken neer gaan zitten. De meesten hebben een barretje aan huis, of ze richten een minisupermarktje in. Ook zie je her en der kapperszaken.

De toch hebben we afgesloten met een bezoekje aan een lokaal marktje op de grens van de sloppenwijk. De gids deelde doodleuk mee dat we wel konden uitstappen.. wij allemaal in de schrik! Ik dacht echt bij mezelf: We gaan hier toch niet uitstappen? Die mensen zien ons al aankomen zeg..!
Maar goed, de gids stond al buiten. Wij vol goede moed, met zijn allen, het veilige busje uit.. als een kudde liepen we de markt op. Ik weet niet of de mensen nou naar ons keken omdat we de enige blanken waren, of omdat we zo merkwaardig naar hun toe liepen, maar we waren in ieder geval het bekijken waard!
De angst die ik had, was echt onterecht. De mensen waren super vriendelijk. Ze boden ons ‘echt’ Afrikaans vlees aan. (waar we netjes voor pasten, omdat er een triljoen vliegen boven zoemden) en ze vroegen waar we vandaan kwamen. (Niet uit windhoek, dat was wel duidelijk)

De tocht duurde maar drie uur, maar ik heb een heleboel nieuwe dingen gezien. Zeker geslaagd dus!

Vrijdag zijn we hier wezen stappen. 2 Afrikaanse meiden hebben ons op sleeptouw genomen. Het was een gezellig avond en zeker voor herhaling vatbaar. Uitgaan kan hier dus prima!
Het valt me wel op dat iedereen hier ongelofelijk soepel danst. Daar zijn we in Nederland een stelletje houten harken bij!

Vandaag hebben we de Independence Day vieren. Dat was super Afrikaans, al zeg ik het zelf.
De officiële viering vond plaats in de Arena. 45000 mensen konden er in. Presidenten uit verschillende Afrikaanse landen waren aanwezig en van Namibië waren er veel mensen in klederdracht. Wij waren denk ik zo de enige blanken die aanwezig waren. Dat vond ik zelf best raar, omdat er in Namibië zelf behoorlijk wat blanken wonen.

Voordat we naar binnen konden was het nog wel een heel gedoe. We waren uitgenodigd door 2 mannen. (van onze accommodatie, geen rare acties dus:P)
Rijen dik stonden mensen voor de ingang. Dat zou dus een paar uur kunnen duren. Tot op een gegeven moment een politieman langs de rijen liep en rond schreeuwde: “Men on the left, women on the right.”
Nou, de stormloop was begonnen. We werden meegesleurd naar de ingang. Daar aangekomen was het een gekte van jewelste.
Uiteindelijk waren de 2 mannen met wie we mee waren binnen, maar wij stonden nog in de rij.
En toen… de poorten gingen sluiten.. Shit, dachten we..
Wij dus sms’en naar de mannen, die gaven aan dat we naar voren moesten lopen. Tja ga dat maar eens doen in de menigte. Onmogelijk.
Toen gebeurde het onwerkelijke, we werden door een politieagent naar binnen begeleid. Net of we ik weet niet wat voor belangrijke mensen waren. Echt heel vaag. Ik voelde me knap lullig. Het bleek dat 1 van de mannen met de agent had gepraat. Hoe hij het voor mekaar kreeg, geen flauw idee. Maar dit was echt een stukje van blank/zwart. Ik schaamde me echt dood, maar was ook best bang, want alle mensen om ons heen waren zwart en ze waren alles behalve blij en dat lieten ze goed merken. (terecht ook!)
Gelukkig zijn we veilig binnen gekomen en was het zeer indrukwekkend om een “officiële” bijeenkomst mee te maken.

Zo, mijn verhaal is wat langer geworden dan de bedoeling was, maar ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen!

Liefs!
Maartje
P.s. De foto’s van de Independence day volgen nog!

De foto’s van de citytour kun je vinden op:
http://www.mijnalbum.nl/Album=SFS6G4QM